Dhimbja është një përvojë krejtësisht subjektive, por shkenca është përpjekur ta masë atë përmes raporteve të pacientëve dhe situatave që shkaktojnë tendosje të fortë fizike. Në këtë kontekst, studiuesit që studiojnë dhimbjen akute dhe kronike e vendosin lindjen e fëmijës ndër përvojat më intensive fizike që një njeri mund të përjetojë.
Sipas botimeve dhe analizave të bazuara në studimet e dhimbjes, lindja natyrale e fëmijës është renditur në të njëjtin nivel me lëndimet serioze, siç janë amputimet dhe djegiet. Disa interpretime të gjetjeve sugjerojnë që dhimbja e lindjes konsiderohet e dyta më intensive, pas dhimbjes së djegies së trupit të gjallë. Ky krahasim bazohet në pyetësorët e pacientëve dhe vëzhgimet klinike, kryesisht nga fusha të tilla si anesteziologjia dhe obstetrika.
Edhe pse intensiteti i dhimbjes ndryshon nga një grua në tjetrën, shumë prej tyre raportojnë përvoja që përfshijnë këputje të muskujve, kompresion nervor, lodhje dhe shqetësim emocional. Për më tepër, pavarësisht metodave të disponueshme të lehtësimit (siç janë epiduralet), lindja e fëmijës ende përjetohet nga shumë gra si një gjendje fizike kufitare. Referenca ndaj djegieve, sado ekstreme që mund të tingëllojë, synon të ofrojë një perspektivë se si duhet të trajtohet përvoja e lindjes së fëmijës. Dhimbja nuk është diçka që duhet të konsiderohet "normale" pa diskutim. Ajo kërkon informacion, zgjedhje dhe respekt.
